به نام خدای سبحان - سلام علیکم
نکاتی از جزء بیست و هفتم قرآن کریم برای تبرّک تقدیم می‌شود:
1 - در آیات اول و دوم سوره مبارکه الرحمن فرمود : (الرّحمنُ عَلَّمَ القُرآن) یعنی (خدای رحمان قرآن را تعلیم داد). معلوم می‌شود اولاً خداوند اولین معلم قرآن است، ثانیاً تعلیم قرآن کاری الهی و پسندیده است و ثالثاً بهشبهه کسانی که می‌گفتند قرآن را بشری به پیامبر آموخته به این ترتیب پاسخ داده شده که چنین نیست.
2 - در آیه 11 سوره مبارکه حدید فرمود : (مَن ذَا الّذی یُقرِضُ اللهَ قَرضاً حَسَناً فَیُضعِفَهُ لَهُ) یعنی کیست که برای جلب خشنودی خداوند وامی نیکو بدهد تا خداوند آن را برای او دوچندان کند. از صیغه و زمان فعل (یُقرض الله) معلوم می‌شود کار خیر اگر بصورت خُلق و خو و مستمر باشد ارزش بیشتری دارد. از سویی خداوند، خود ضامن گردیده و جانب محرومان را گرفته و پاداش وام قرض‌الحسنه را تضمین نموده است.
3 - از آیه 23 سوره مبارکه حدید که فرمود : (لِکَیلا تَأسَوا عَلی مَا فاتَکُم وَ لا تَفرَحوُا بِمَا آتاکُم) یعنی تا برآنچه از دست دادید تأسف نخورید و به آنچه به شما داده شد (سرمستانه) شادمانی نکنید. معلوم می‌شود غم و شادی طبیعی بد نیست اما اندوه بر از دست‌رفته‌ها و سرمست‌شدن به داشته‌ها مذموم است و این اصل برابر روایت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، تمام زُهد است.
امید که در روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان موفق به تلاوت این جزء نورانی شویم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir