به نام خدای سبحان - سلام علیکم
امام سجاد علیهالسلام در جریان عاشورا و پس از آن مصائب زیادی تحمل فرمود. ایشان علاوه بر نقش امامت جامعه، تکیهگاه عاطفی کاروان اسراء و بازماندگان شهدای کربلا هم بودند. خلفا و حاکمان وقت پس از حادثه عاشورا آنچنان فضای خفقان ایجاد کرده بودند که مردم از ترس، حاضر به خونخواهی و قیام نبودند.
امام صادق (علیهالسلام) در روایتی به نقل بحارالانوار فرمود: بعد از عاشورا همه مردم از ترس پراکنده شدند بجز سه نفر و بعد کمکم دوباره به سوی امام چهارم گرایش پیدا کردند. خود امام سجاد (علیهالسلام) هم در روایتی فرمود: در کل مکه و مدینه بیست نفر نبود که ما را دوست بدارد و این نشانه اوج غربت این امام عزیز پس از حادثه عاشورا است.
در چنین فضایی که خلیفه وقت، قرآن را هم تیرباران میکرد و مردم به شدّت میترسیدند، امام سجاد (علیهالسلام) در قالب دعا آنچه لازم بود از معارف اسلامی به شیعیان منتقل نماید را به عنوان گلولههای آتشین علیه نظام حاکم صادر میفرمود.
مثلاً در شرایطی که بطور علنی امکان برانگیختن مردم به سوی جریان شرک و نظام ظالم حاکم نبود، در دعای 36 صحیفه سجادیه، تراکم ابر در آسمان و رعد و برق را بهانه انتقال معارف اسلامی قرار داده و به خدای سبحان عرضه میدارد: (اگر این ابرها را برانگیختهای که عذابی آورند و نماینده خشم تو باشند، از خشم تو به خودت پناه میآوریم ... پس خشم خود را به سوی مشرکان گسیل دار و آسیاب عذابت را بر سر خداناشناسان به گردش درآر).
مردم با شنیدن این دعاها آرام آرام به فکر شناسایی مصداق مشرکان و خداناشناسان میافتادند. این جلوهای از اقیانوس تدبیر و البته غربت این امام عزیز بود. متأسفانه امام چهارم را گاهی با وصف (بیمار) خطاب میکنند که امر درستی نیست. بهتر است بجای آنکه بیماری مصلحتی و معمولی امام که سبب شد تا زمین از حجت خدای سبحان خالی نماند را برجسته کنیم به مصائب و مظلومیت امام غریب اما مقتدرمان بپردازیم. امامی که شبها طناب کیسههای غذای فقرا را به گردن آویزان میفرمود، هم اثر این طناب را بر بدن مبارک هنگام شهادت داشت و هم آثار زنجیر اسارت. مظلومیت و غربتی که هم اینک نیز در بقیع ادامه دارد!
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir