به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
2 - وَ اسمَع دُعائی اِذا دَعَوتُک (دعایم را بشنو وقتی تو را می‌خوانم)
در این فراز از خدای سبحان می‌خواهیم که دعای ما را بشنود. از سویی در آیه 39 سوره مبارکه ابراهیم می‌خوانیم که (اِنَّ رَبِّی لَسمیعُ الدُّعاء) یعنی خدای سبحان شنونده دعا است. حال سؤال این است که پس چرا چنین درخواستی در این مناجات داریم؟
شاید این درخواست دو وجه داشته باشد. یکی آنکه (شنیدن) در اینجا به معنای شنیدن مادّی با گوش نیست. وقتی در پیشگاه بزرگی یک مطلبی بیان می‌کنیم و بعد می‌گوییم حرف ما شنیده شد، منظور (توجه و ترتیب اثر دادن به حرف) است. ما هم در اینجا می‌خواهیم که خدای سبحان به دعای ما ترتیب اثر دهد.
دوم اینکه گاه خود ما مانع از شنیده شدن دعایمان می‌شویم و در اینجا در صدد رفع این مانع هستیم. شاهد این سخن آنکه در دعای پس از زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم : (وَ اِن کانَت قَد مَنَعَت اَن تَرفَعَ لی اِلیکَ صَوتاً) یعنی خدایا اگر گناهان من مانع از این شده که صدایم به تو نرسد ائمه معصومین علیهم‌السلام را واسطه می‌کنم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir