به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
4 - وَ اَقبِل عَلیَّ اِذا ناجَیتُک (و به من رو کُن هنگامی که با تو مناجات می‌کنم)
نجوا و مناجات نسبت به دعا تفاوتی دارد. در مناجات، عبد با مولای خویش از روی اشتیاق و نه مانند دعا برای بیان خواسته یا فقر خود آنهم خصوصی نجوا می‌کند. در این نجوا فرد سومی راه ندارد و خلوت عبد و مولا دیدنی است.
در این بخش، امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام (که مناجات شعبانیه یادگار آن امام عزیز است) درخواست می‌کند که خدای سبحان اوج توجه را به نجوای عارفانه او داشته باشد. حق هم همین است. اگر انسان به اوج رقّت قلبی برسد و معنای مناجات عاشقانه با خدای سبحان را درک کند، مولای خویش را فقط برای خود می‌خواهد و آنگاه است که درخواست می‌کند فقط روبروی من باشد و به من رو و توجه کن. امید که ما هم به این مقامات بزرگ نزدیک شویم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir