به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
7 - وَ تَعلَمُ ما فِی نَفسی وَ تَخبُرُ حاجَتی وَ تَعرِفُ ضَمیری (آنچه در درون دارم می‌دانی، از حاجتم باخبری و نهانم را می‌شناسی)
سه عبارت (تَعلَمُ، تَخبُرُ و تَعرفُ) به ترتیب شناخت و آگاهی از کلیات به جزئیات است. یعنی خدای سبحان هم شناخت کلی از انسان دارد، هم به حاجات و درخواست‌های او آگاه و از جزئیات باطن و نهان او باخبر است. در آیه 51 سوره مبارکه احزاب هم میخوانیم : (وَ الله یَعلَمُ ما فِی قُلوبِکُم / خدای سبحان از دل‌های شما باخبر است).
انسان با (تَعلَمُ ما فی نَفسی) جای فریبکاری و نقش بازی کردن نخواهد داشت و صادقانه به گناه خویش و تقصیر خود اعتراف میکند. گاهی میشود که ما در بیان حاجت، همه خواستهها را نمیگوییم و چه بسا خود نیز از مصلحت خویش آگاه نیستیم. خدایی که (تَخبُرُ حاجَتی) است، از همه حاجات انسان حتی اگر به زبان نیاورد آگاه است و چون (تَعرِفُ ضمیری) و آشنا به باطن و ظرفیت بنده خود هم هست، آنچه به مصلحت و ظرفیت انسان است به اجابت میرساند.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir