به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
13 - اِلهی اِن کُنتُ غَیرَ مُستَأهِلٍ لِرَحمَتِکَ فَأنتَ أهلٌ أن تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضلِ سَعَتِک (خدایا اگر من شایسته رحمت نیستم، تو شایسته آنی که بر من با فضل گسترده‌ات احسان بنمایی)
انسان در این فراز خود را در مقام عبد و نیازمند فضل الهی معرفی می‌کند. ما در دعاهای خود از خدای سبحان می‌خواهیم که بجای عدل، با فضل خود با ما رفتار بفرماید. فضل یعنی رحمت زیادتر و برای انسانی که شایسته رحمت نیست، غنیمتی بی‌نظیر است.
البته این فضل، مخالف حکمت خدای سبحان هم نیست. بنابراین مثلاً آنکه امام معصوم علیه‌السلام را به شهادت رسانده از فضل الهی بی‌بهره خواهد بود. اینطور نیست که انسان هرچه بخواهد انجام دهد و آگاهانه نافرمانی کند و بعد خدای سبحان هم تمام خطاها و نافرمانی‌های او را نادیده بگیرد.
فراموش نکنیم که یکی از راه‌های مؤثر برای برخورداری از فضل الهی، توسل به ائمه اطهار علیهم‌السلام است. امید که در این مسیر ثابت قدم باشیم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir