به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
25 - وَ عَفوُکَ اَفضَلُ مِن عَمَلی (و عفو تو از عمل من برتر است)
در این فراز، چند نکته قابل تأمل است. یکی آنکه انسان نباید به کار خوب خود مغرور شود و فکر کند، کاری که انجام داده در شأن مقام ربوبیت خدای سبحان است. حقیقت هم همین است. ما هیچگاه قادر نیستیم آنطور که شایسته است خداوند متعال را عبادت کنیم و چه بسا یکی از دلایل استغفار معصومین (علیهم السلام) هم همین باشد که آن بزرگواران به این مسأله معترف بودند و هستند.
دوم اینکه، عفو و بخشش خدای سبحان از هر عَملی برتر است. دایره بخشش و رحمت الهی حدّی ندارد که بتوان آن را با معیار دنیا محدود نمود. لذا انسان با اقرار به این وسعت و با زبان مناجات از خدای سبحان می‌خواهد که به رغم انجام عملی که شایسته مقام عبادت نیست، مشمول عفو و رحمت الهی قرار گیرد.
سوم آنکه اگر بزرگترین گناهان هم انجام شود، به شرط آنکه توبه حقیقی با شرایط آن صورت گیرد، بخشش الهی دور از انتظار نیست و چه بسا ناامیدی از عفو الهی، بزرگترین گناه است. وقتی عفو الهی نامحدود است، هرچند سنگین‌ترین گناهان هم در نامه اعمال انسان باشد با توبه می‌تواند از عفو الهی بهره‌مند گردد. پس اینکه کسی گناهی مرتکب شود و سپس تصور کند که کار از کار گذشته با تعالیم اسلامی هماهنگ نیست.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir